The Jinx fanclub
Het was begin jaren zestig toen mijn broer Woldemar heel fanatiek gitaar begon te spelen. Geld voor gedegen lessen was er toen niet, maar op allerlei manieren probeerde hij zich de muziek uit die tijd eigen te maken. Hij zocht vrienden die ook een instrument bespeelden en al de beschikking hadden over een platenspeler.
Ze leerden van elkaar en van het beluisteren van die platen. Voor een elektrische gitaar ging hij naar Huigens in Hengelo om daar te kijken hoe die dingen in elkaar zaten. En uiteindelijk bouwde hij zelf zijn eerste ‘Fender basgitaar’. Een gitaar kopen was in die jaren niet aan de orde. Te kostbaar. Maar wat mijn broer met zijn ogen zag kon hij nabouwen. Een bijzondere gave. En zo werd ook een versterker nagebouwd. Met hulp van Frans Vrielink. Om een goede gitarist te worden moest er ontzettend veel geoefend worden. Iedere avond als we in bed lagen, werden we getrakteerd op eindeloos "Apache" van de
Shadows. Een geweldig nummer waar ik nog steeds "kippenvel" van krijg en voor mij het begin betekende van de roaring sixties en de start van een geweldige tijd. Mijn broer kwam al snel in een bandje terecht, eerst alleen jongens uit Goor, onze woonplaats, later kwamen daar twee jongens uit Hengelo bij. Beatgroep Jinx was geboren en ik mocht van mijn ouders ondanks mijn jonge leeftijd, ik was net vijftien, overal bij aanwezig zijn. Bij alle optredens, fuifjes en fanclubavonden. Veel speelde zich ook af in de omgeving van mijn ouderlijk huis. Het was bij ons een zoete inval van allerlei jongelui die in onze tuin aan het oefenen waren of gewoon naar muziek zaten te luisteren. Sjekjes, sigaretjes erbij en sloten koffie of thee werden naar binnen gewerkt. Ook de meeste fotosessies van de band zijn in deze omgeving gemaakt. Mijn ouders gingen ervan uit dat mijn oudere broer wel op zijn jonge zusje zou letten. Maar in de praktijk was daar natuurlijk geen sprake van. Het was eigenlijk altijd andersom....En toen was daar ineens het idee een fanclub op te richten voor de beatgroep Jinx. Ze vertolkten onze muziek, zoals nummers van de Stones , Kinks en Them en later Outsiders. Geen enkele beatgroep hier in het oosten had in die tijd een eigen fanclub weet ik mij te herinneren. Vrij uniek dus. De Jinx hadden een grote enthousiaste vriendengroep die bij ieder optreden aanwezig was. Sommigen waren zelfs bij de repetities om maar niets te hoeven missen. En eigenlijk wilde iedereen erbij horen. De beatnik (beat generatie) en de hockeypleiter (studentje). Voor alle duidelijkheid: In Goor had je in die tijd nog groepen. Vooral de beatniks en vetkuiven. Beatniks waren verzot op alle beatmuziek die er op dat moment in die creatieve tijd overal ontstond. Onderscheidende kleding en haardracht waren belangrijk. Vooral de spijkerbroek en spijkerpak die nog niet zo lang te koop waren en een daarbij behorend T-shirt of sweater. Voor de generatie van nu normale kleding, maar voor toen behoorlijk alternatief. Ze verplaatsten zich vooral op Thomossen, Puchs en Mobylettes. Als je er het geld ervoor had tenminste. En de vetkuiven (Kuif, Kreidler buikschuiver of Zundapp en liefhebbers van rock 'n roll ) waren niet echt welkom. Er ontstond meestal een wat gespannen sfeertje als die twee groepen elkaar tegen kwamen. Je had er niet zo veel last van, maar dan kon het gebeuren dat er een ware strijd ontstond. In Goor tenminste en vooral met het jaarlijkse School- en Volksfeest. Als het bier de breinen benevelde. Dan was er een bereidheid op de vuist te gaan. De godsdienststrijd tussen Katholieke en Protestantse scholen in die tijd ging naadloos over in een strijd tussen vetkuiven en beatniks. Het idee van een fanclub werd heel enthousiast ontvangen . We ondernamen direct actie en er werd een bestuur gevormd, bestaande uit: Ria Braakhuis (zus van de slaggitarist Wim), Hermien Kuipers (in de kassen van haar oudersoefende de band iedere zondag), Ben Bos uit Diepenheim (zijn ouders hadden een
boekwinkel annex drukkerij in Diepenheim), Annemarie Aman (zus van de bassist Woldemar). En verder waren er altijd hulptroepen aanwezig om ons te helpen. Zoals Johan Rouweler, Ulrich Helzen, Wim Wolters, Anita Braakhuis en nog heel wat meer mensen. De eerste vergadering werd gehouden bij de familie Kuipers aan de Diepenheimseweg in Goor. Tevens het adres van de Fanclub. We waren vooral een club van doeners. ‘Keep it simple’ en vooral ‘much fun’ waren de huisregels. Afgesproken werd dat de band eens in de vier à zes weken een fanclubavond zou gaan verzorgen in het stamcafé Lentelink aan de Hengevelderstraat of in het St. Jozefgebouw. In het stamcafé hadden ze een vast podium. We spraken bedragen af voor leden en niet leden. Als je lid was dan kon je voor f 1.- (gulden) naar de fanclubavond, niet leden f 1.50. We kochten een schriftje waarin de fanclubleden genoteerd werden, stempels, uitnodigingen, ledenkaarten en affiches. We hadden gesprekken met de eigenaars van de zalen. Van enige zaalhuur herinner ik mij niets. Volgens mij waren de eigenaren blij met de omzet van de drankjes. Dus we hadden heel wat te doen. Maar alles liep op rolletjes. Woldemar sneed het logo van Jinx uit linoleum en vervolgens werden daar door Ben Bos stempels van gemaakt. Die dan ook weer overal afgedrukt werden. Op agenda's, foto's, uitnodigingen, rug van je hand, je kwam ze werkelijk overal tegen. We bestelden witte sweaters en daar achterop kwam ook met grote letters Jinx te staan. Die sweaters werden in grote getale verkocht en de fanclub groeide binnen korte tijd uit tot 150 -200 leden. De fanclubavonden werden een groot succes. 's Middags versierden we de zaal met grote camouflagenetten. (Niets geïmpregneerd ). Eigenlijk kon toen alles nog. Weinig regels en zelf het wiel uitvinden. Ook hadden we een keer met het bestuur en een aantal andere genodigden een grote Jinx-fuif in Hengelo. Daar gingen we 's avonds met de bus naar toe, maar moesten wel weer met de laatste bus naar huis terug. Ik weet niet meer precies wat er zich onderweg in die bus afspeelde maar halverwege werden we er met zijn allen uitgezet. We zagen er voor die tijd vrijgevochten uit en daardoor te beangstigend voor die chauffeur denk ik. Zo'n stelletje spijkerpakken dragende lanterfanters. Zo zag men ons in die tijd. Daar stonden we dan langs een stikdonkere en rustige toen nog E8. Nou, ik weet nog dat we verschrikkelijk veel lol hadden. Opsplitsen maar in kleine aantallen, duim omhoog en spannend wie er het eerst mee konden liften. We zijn allemaal veilig thuis gekomen. Waar we konden reden we achter de band aan. Om geen optreden te hoeven missen. Afgeladen brommertjes die daardoor niet zo snel meer gingen maar dat deerde niet. Zo trok menigeen naar Borculo, Hengelo, Delden, Markelo en zo naar nog meer plaatsen. Ook richting Winterswijk waar de band in het na- programma van Q'65 zat. Voor die tijd een ruige band. De meesten bleven mooi wachten tot de Jinx ten tonele kwamen. En wie het bedacht had? Even geen idee maar het toneel daar was voorzien van mooie grote gordijnen. De band zou beginnen te spelen en dan zouden die gordijnen opengetrokken worden. Helaas ging dat niet helemaal volgens het boekje. De band begon te spelen en de gordijnen weigerden dienst. We zagen in ieder geval wel hun benen onder het doek doorkomen. Hilarisch! Het mocht de pret niet drukken. Ook mochten sommigen met de band mee naar Vinkenveen voor een korte vakantie en dat avontuur staat uitgebreid beschreven in de beschrijving van Bert Freriks over zijn belevenissen met de Jinx. In mijn herinnering was die hele periode een geweldig mooie creatieve tijd. Je zette je af tegen de gevestigde orde en je had de daarbij behorende muziek, kleding, haardracht en scene. Overal gebeurde wat en je wilde erbij zijn. De ontwikkelingen en gebeurtenissen wisselden in snel tempo. Heel anders dan in die slaapwekkende, naar spruitjes ruikende mistige jaren vijftig waar vooral het dogma van de kerk de boventoon voerde. En een eigen jongerencultuur was er toen al helemaal niet. Je was als kind al een kleine volwassene zonder eigen identiteit. Geen wonder dat die fanclub zo'n succes was. Iedere jongere wilde erbij zijn. Toen Adri en Bert uit Hengelo om verschillende redenen de band verlieten is er nog een tijd een doorstart geweest met een andere zanger: Tom Magnin en een andere bandnaam: For Sale. De fanclub veranderde de naam en ging door met de activiteiten. Tot de opheffing van de band. Toen stopten wij natuurlijk ook! Het schriftje met alle leden, een affiche, een foto en twee uitnodigingen voor een beatavond en nog stempels op allerlei andere foto's van de Jinx zijn nog bewaard gebleven en zijn een tastbare herinnering van de activiteiten van de fanclub. Van het organiseren van die fanclub op zo'n jonge leeftijd heb ik heel veel geleerd. Die ervaring kwam altijd en overal te pas in mijn latere leven. Een collega schreef ooit: ze kan zo goed organiseren! Nou, die fanclub was daar de basis van en vooral de tomeloze humor, inspiratie, onderlinge samenwerking en creativiteit staan in mijn geheugen gegrift.....
Auteur: | Maria van Essen Aman |
Trefwoorden: | Jinx fanclub, Popmuziek Goor, Muziek Overijssel |
Personen: | Woldemar Aman, Ria Braakhuis. Wim Braakhuis, Hermien Kuipers, Ben Bos, Annemarie Aman, Johan Rouweler, Ulrich Helzen, Wim Wolters, Anita Braakhuis, Bert Freriks, Tom Magnin |
Periode: | 1965-1967 |
Locatie: | Goor |
Thema's: | Muziek in Overijssel |