image/svg+xml

Harry Wijering – Vogel met de meeste vlieguren in ’t Siepelke.

Verhaal

Harry Wijering – Vogel met de meeste vlieguren in ’t Siepelke.

Plaatje bij verhaal: headermsmd_een_verdraaid_mooie_tijd_deel6.jpg

‘Hey Vogel, woar is iedereen?’ Harry Wijering ziet de lichtelijk benevelde Johnny van Es nog zo staan, steun zoekend tegen een pilaar en totaal perplex door de aanblik van een compleet verlaten discotheekzaal, die een paar minuten daarvoor nog tot stampens toe vol was op het moment dat hij naar het toilet was gestrompeld. Voormalig discjockey Harry Wijering, draaiend onder de naam ‘Harry Vogel’, diept deze anekdote over de loze bommelding in discotheek ’t Siepelke even makkelijk op als de titels en namen van uitvoerende artiesten van elpees, die hun regionale bekendheid in deze discotheek aan de Bentinckstraat zagen ontstaan.

De platencollecties van de meeste Siepel-gasten van weleer zullen mo­menteel weinig ander nut hebben dan het verzamelen van stof, maar de kans is groot dat het album Friends van de groep Atlantis er nog tussen staat. ‘Met zangeres Inga Rumpf’, completeert Harry Wijering (54) de informatie. In de rookkamer van hotel-restaurant en café Fortkamp in Tubbergen, dat hij runt samen met zijn vrouw Francis, graaft Harry in zijn geheugen naar meer voor­beelden van muziek die vanuit ’t Sie­pelke werd gelanceerd. Dat brengt hem al snel op een verhaal over een even bijzondere als mysterieuze discotheek­bezoeker, die zich met enige regelmaat naast de discotheektafel opstelde en Harry ongevraagd voorzag van fantas­tische muzikale tips. ‘Niemand kende hem en soms kwam hij weken niet om dan ineens weer op te duiken. Hij wist als geen ander welke muziek op welk moment paste bij de sfeer. Op een ge­geven moment ging ik daar blind op af. Het klopte altijd. Op weer zo’n mooie avond wees hij een nieuwe elpee aan die ik net had gehaald. Daar moest ik als volgende plaatje iets van draaien. Hij gaf ook aan welk nummer hij bedoelde. Het was een driedubbel-elpee. Toen ik het album open klapte viel ik bijna om van verbazing. Daar stond hij met een grote foto afgebeeld. De plaat was van Ekseption en onze onbekende gast bleek de toetsenist Rick van der Lin­den te zijn.’ Natuurlijk vroeg Harry hem waarom hij, helemaal vanuit Utrecht, uitgerekend naar Oldenzaal kwam Van der Linden vertelde Harry dat ’t Siepelke precies de sfeer had en de muziek draai­de waar hij van hield. ‘Maar vlak in de buurt hebben jullie die prachtige grote discotheek Cartouche, zei ik tegen hem. “Dat klopt, Cartouche is heel groot”, zei Rick, niets aan duidelijkheid overlatend waarom ’t Siepelke zo bijzonder was. Hoewel de muzikant met regelmaat in het populaire tv-programma Toppop te zien was, werd hij in de Oldenzaalse dis­cotheek nauwelijks herkend en kon dus heerlijk anoniem in de massa opgaan.’

Glazen halen
Het muziekverhaal van Harry Wijering begint als hij op een dag na school door de Tulpstraat loopt en ziet hoe eigenaar Johnny oude Tijdhof bezig is zijn discotheek ’t Siepelke te verbouwen. ‘Ik zat nog op de MAVO. Ik werd nieuwsgierig van die brekkerieje en ben gewoon naar binnen gelopen om te helpen. Ik was een jaar of vijftien, zestien en vond dat bere-interessant allemaal. Dat helpen leverde mij een vrijbrief op om ’s avonds naar binnen te mogen toen de discotheek weer open ging, hoewel je daar eigenlijk achttien voor moest zijn. Ik begon met glazen halen. Ik was al idolaat van de muziek en dat werd steeds heftiger.’ Harry kwam heel onverwacht achter de discotafel terecht toen Ron Geerdink - ‘mijn grote voorbeeld’ - plotseling ziek werd. ‘Wil jij het niet doen?’, vroeg uitbater Johnny oude Tijdhof, die allang had gezien dat zijn glazenophaler helemaal gek was van muziek. Dat was niet tegen dovemans oren gezegd. Er was wel een voorwaarde aan dit buitenkansje verbonden. ‘Johnny verbood mij nadrukkelijk om aan de microfoon te zitten. Dat heb ik maar een paar plaatjes volgehouden. Ik had onder het glazen ophalen door altijd goed geluisterd, dus ik gebruikte exact de zelfde teksten als Ron.’ Johnny oude Tijdhof had inmiddels wel door dat hij met Harry Wijering een publiekstrekker in huis kreeg. ‘Die vogel mag dan een beetje gek zijn, maar hij kan wel muziek draaien’, schijnt hij ooit gezegd te hebben. De bijnaam ‘vogel’ kreeg Harry aangemeten, omdat hij altijd liep te fluiten.

Harry Vogel Show
Dat Harry Wijering in de gloriejaren van ’t Siepelke een publiekstrekker was, dat drong eigenlijk pas de laatste jaren werkelijk tot hem door. ‘Vroeger zag ik natuurlijk die advertenties wel op de uitgaanspagina in

de krant met daarin pontificaal de Harry Vogel Show. Toen deed mij dat helemaal niets. Ik was alleen maar bezig met muziek draaien. Nu 35 jaar later kom ik nog altijd mensen tegen die beginnen met; hey, jij bent toch Harry Vogel? Die mensen kunnen mij dan veel meer vertellen over die tijd van ’t Siepelke dan ik zelf kan. Al die aandacht streelt mij nu veel meer dan het ooit gedaan heeft. Ik heb blijkbaar toch iets betekend destijds. Ik had dat helemaal niet door en was er ook niet mee bezig.’ Harry Wijering had sowieso altijd al een heel eigen kijk op het fenomeen discotheek. ‘Ik heb er nooit echt iets van begrepen waarom mensen er zo massaal naar toe gingen, want er gebeurt helemaal niets. Je kwam binnen en hoorde alleen maar muziek. Met elkaar praten was al helemaal onmogelijk.’ Het heeft de jonge scholier en latere grensmarechaussee er niet van weerhouden om jarenlang het discopubliek te vermaken met zijn eigenzinnige platenkeus. ‘In ’t Siepelke werden heel wat B-kantjes van de singles bekender dan de A-kant.’

Zweverig sfeertje
Naast de eerder genoemde Rick van der Linden waren er meer vaste gasten onder het Vogel-publiek die van grote invloed waren op zijn muziekkeuzes. Ursula Ankoné is daar een markant voorbeeld van. ‘Ze had een heel eigenzinnige smaak die heel goed paste in het alternatieve, wat zweverige sfeertje van ’t Siepelke. Het is nu moeilijk voor te stellen, maar heel wat van die toch wel alternatieve muziek werd heel beroemd in Oldenzaal en omstreken, doordat die veel gedraaid werd. Ik kocht mijn platen altijd bij Harry Goorhuis van De Pathefoon. Daar kreeg ik een budget voor. Toen ik vroeg naar het album Friends van Atlantis moest hij dat bestellen. De platenwinkelier had inmiddels al wel uit ervaring begrepen dat het wel eens een veelgevraagde elpee zou kunnen worden als het in ’t Siepelke werd gedraaid, dus bestelde hij tegen alle adviezen in een hele doos vol. Uiteindelijk heeft hij er een veelvoud van verkocht. Dat kon toen nog.’

Kate Bush
Harry Wijering noemt ook Ben Eshuis als een discoklant, die met zijn muziekvoorkeur en trefzekere tips richting gaf aan de sfeer in de discotheek en de muziekvoorkeur van het publiek. ‘En dan had je ook nog Marianne Fedder die helemaal idolaat was van Kate Bush. ‘Fantastisch, als zij danste leek het wel alsof zij het plafond er ook bij gebruikte.’ Harry Wijering denkt dat het mede aan muziekliefhebbers als Ursula, Ben en ook andere pure liefhebbers te danken is dat bepaalde muziek heel bekend werd tot in een omtrek van twintig kilometer rond Oldenzaal. Patty Labelle, Chaka Kahn, The Pointer Sisters en The Temptations zijn daar ook voorbeelden van. Harry ‘Vogel’ Wijering heeft heel wat vlieguren gemaakt in ’t Siepelke, mede omdat hij niet inging op een aanbod om discjockey te worden in de nieuwe discotheek De Siepel in Hengelo, even­eens van Johnny oude Tijdhof. Op door­deweekse dagen had Harry een goede baan als douane-declarant aan de grens bij Denekamp. Met zijn chef had hij in die tijd een deal dat hij vrijgesteld was van diensten op de zaterdagavond. ‘Ik draaide al toen ik die baan kreeg. Ik heb nooit een zaterdagavond aan de grens gewerkt.’

Dieptepunten
Hoewel het altijd een geweldig feest was voor Harry Wijering om voor de muziek te zorgen en sfeer te maken in ’t Siepelke, wil hij ook een tweetal trieste dieptepunten niet onvermeld laten. Zo was hij er getuige van hoe Herman Vlutters na een vrijgezellenavond met vrienden werd getroffen door een hersenbloeding en hoe een nog maar zeventienjarige jongen overleed aan een acute hartaanval. ‘Zo ongelofelijk heftig en triest, dat blijft je altijd bij.’ Het hoort ook bij de geschiedenis van ’t Siepelke en de loopbaan van Harry Wijering in het Oldenzaalse uitgaansleven van weleer.

Auteur:Ben Siemerink en Harry Jutten
Trefwoorden:Atlantis, Ekseption, Toppop
Personen:Harry Vogel, Inga Rumpf, Rick Van Der Lin¬den, Johnny Oude Tijdhof, Ursula Ankoné, Harry Goorhuis, Marianne Fedder, Herman Vlutters

Reacties

Er zijn nog geen reacties op dit item

Plaats een reactie

Velden met een zijn verplichte velden.